Een gedicht dat Vrouwkje Tuinman speciaal voor Muurpoezie schreef. Tuinman draagde het gedicht vanmiddag voor. Het krijgt op een later moment een plek in de binnenstad.

 

Bedevaart

 

Om de hoek begint het. Steeds één straat,

één dag verderop. Een andere plek, weg

van dit alledaagse leven. Ergens is iets beters,

iets met eeuwigheid. Het staat of valt

bij de voorbereiding. De juiste schoenen,

een exacte kaart, de vrouwen die in de stad

hun eigen dorp hebben gemaakt, daar bidden

voor ons welzijn. Een hotel met sterren, uitzicht

en bewijzen. De slak die acht keer om

zichzelf heen draait voor hij naar buiten kan,

en weer naar binnen. Mensen die tot ver

over de bergen ploegen en het laatste stukje

op hun knieën gaan. Ook wij moeten op reis

naar op zijn minst ons eigen wezen, een aflaat

die ons straks als we ter bestemming zijn

gaat helpen daar te blijven.