Dinsdag 8 juli was het weer zover, plaatsgenoot Benny Breman gaat elk jaar op uitnodiging van Willemijn Roeland uit Hasselt mee naar een dag met de Kankerpatientjes van SKOV (Stichting Kinder Oncologische Vakantieopvang). Ook dit jaar is plaatsgenoot Klaas Noordstra mee geweest. Het is zeer indrukwekkend te zien hoe de kinderen zijn, zich voelen, zich uiten, er uit zien etc. En op één van deze vakantiedagen is er een shoot georganiseerd door SKOV. Zie www.skov.org
Klaas Noordstra en Willemijn Roeland verzorgden de fotoshoot en Benny Breman maakte foto’s en video er omheen.
Om een indruk te geven: hier de ervaringen en woorden van Willemijn Roeland:
Hij stond daar, met een bril, het leek beslagen en ik zei”moeten we je bril poetsen”hij hoorde me niet, doof….Ohnee, hij stond niet, hij zat in een rolstoel, met een bril, het leek beslagen…..en hij bleek doof…de bril was niet beslagen vertelde hij toen hij begreep wat ik vroeg, de bril was aangepast omdat hij bijna blind was. “ik ben de hipste van het stel en over een tijdje ga ik all over the world let maar op, dit is de nieuwe trend”Hij lacht, flirt en een hoop zelfspot, de ene na de andere opmerking volgt en we liggen allemaal in een deuk, mijn hart breekt.
Zij stond daar, broodmager, breekbaar, maar prachtig mooi. Een elfje zo leek! Het was koud buiten maar ze stortte zich in de shoot, met haar korte haar…en prachtige breekbare gezichtje, samen lopen we naar een mooie plek, ik ondersteun haar tengere lijfje, ze vertelt over wat voor opleiding ze wil doen, waar ze wil werken, en hoe zij haar eigen geld wil verdienen, ik vind je zo dapper jij elfje!
Dan spreek ik haar, vorig jaar was ze er ook, ik vraag haar”hoe is het met je”, “het gaat goed met mij, ik ben genezen en mocht dit jaar nog mee”, samen doen we een klein vreugdedansje! Haar leven weer in het vizier, toekomstplannen en aan de bak want dat is wat ze wil, ik herken, erken….en waardeer.
Kinderen met kanker, ja maar ook kinderen die ziek zijn, want DAT wil ik benadrukken, kanker is niet de enige killing ziekte op deze aarde, er zijn MEER dan genoeg onzichtbare ziektes op te noemen die MINSTENS zo killing zijn, dus ik zeg’kinderen die ongelooflijk sterk zijn”, ik heb weer geleerd, en ik leer mijn leven selectief te maken, wie en wat telt en wie en wat telt niet.
Hij toont tussen wijsvinger en duim aan hoe klein de shotjes chemo zijn die hij nog tot okt moet krijgen, en dan, dan is het klaar! Hij kijkt blij. Blij dat het “nog maar”een half jaar duur. Ik vind de shotjes groot, hij klein….hij heeft meer gezien dan ik weet…Zijn haar groeit, en hij is zichtbaar trots op elke haar!
Ik zit ondertussen op FB en zie de zoveelste”ik heb al twee dagen hoofdpijn en trek het echt niet meer”voorbij komen en ben geneigd diegene uit mijn vriendenlijst te pleuren en weet je wat, ik doe het ook gewoon! Confronatie in mijn hoofd, tergend, maar realistisch… Niet de kanker maar de kinderen leren mij. Of laat ik het zo zeggen, ze laten de emmer overlopen, op naar een leven met minder, want minder is meer:)
Ziekte, littekens, herstel? Of geen herstel…
Ik bid voor jullie!
Foto’s : Benny Breman
Video : Benny Breman
