Wandelboswachter Ellen Luijks, afkomstig uit het Limburgse Neer, had zichzelf tot doel gesteld in de zomer vier tweedaagse wandelingen te maken, onder andere om tot rust te komen na een hectische periode. Ze vroeg bij andere wandelliefhebbers om onontdekte pareltjes ver buiten haar eigen provinciegrenzen. Zo kwam ze bij het Christoffelpad terecht. “Ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord, maar dat maakte het voor mij juist extra interessant”, aldus Luijks. Ze pakte haar spullen, trok haar wandelschoenen aan en vertrok naar Genemuiden, één van de vier startpunten.

KADER Over het Christoffelpad

Het Christoffelpad is een modern pelgrimspad van veertig kilometer lang. In het eeuwenoude landschap van de IJsseldelta, Weerribben-Wieden en het Hoge Land van Vollenhove met dijken, polders, moerassen, rivieren, landgoederen en de gezellige plaatsen Genemuiden, Hasselt, Zwartsluis en Vollenhove kom je helemaal tot rust.

Voordat Luijks aan de wandel ging, meldde ze zich eerst bij de Tourist Info Genemuiden voor een stempelkaart. In iedere plaats kun je namelijk een stempel ophalen. De vier stempels samen vormen een spreuk die veel zegt over het landschap waar de route doorheen voert. Met de eerste stempel op zak kon de wandeling beginnen, over de slingerende dijk van de IJssel richting Hasselt. Luijks: “Vanaf de dijk kijk je uit over een prachtige omgeving en is er doorlopend veel te zien, zoals veel ooievaars, hazen en zwanenbloemen. Ook veel koeien trouwens, die zie je bij ons helaas niet zoveel meer buiten.”

Hasselt is één brok cultuurhistorie met vele eeuwenoude panden. Toch is Luijks vooral onder de indruk van Zwartewatersklooster. “In dit fraaie landschap staan vele oude boerderijen en lijkt de tijd te hebben stil gestaan. In de graslanden en langs het water staat het vol bloemen. Dat is toch genieten?” Zwartsluis doet zijn naam eer aan, de wandelaar steekt heel wat bruggen over. Bij Barsbeek komt de eerste wandeldag van Luijks ten einde.

Angelien Spijker van De Pieper Horizon pikt Luijks daar op en brengt haar naar het tiny house midden in de polder. Luijks: “Wat een fantastische plek na een lange wandeldag. De naam van de accommodatie is treffend gekozen, want vanaf het terras, maar zelfs ook vanuit bed, kun je eindeloos ver kijken. Ik mocht mee-eten, rode kool met hachee, heerlijk. Ook heerlijk: het bed met knuffelzacht bedlinnen. Het nadeel is dat je de volgende dag je bed niet meer uit wilt. Het lekkere en zeer uitgebreide ontbijt zorgden voor een goede start van de dag.” Spijker bracht Luijks daarna terug naar Barsbeek. “Wat een service.”

De tweede dag is al net zo afwisselend als de eerste, met onder andere landgoed Oldenhof en Vollenhove. “Dit plaatsje was voor mij misschien wel dé verrassing van de tocht. Over Hasselt hoor je bijvoorbeeld nog wel eens wat, maar over Vollenhove? Volledig onterecht. Ik vond het heel bijzonder dat het Zuiderzeegevoel hier nog zo sterk aanwezig was.” De Zuiderzee is er al lang niet meer, maar water is er nog genoeg in de vorm van het Vollenhoverkanaal, Kadoelermeer en uiteindelijk het Zwarte Meer. Het Christoffelpad gaat dan ook langdurig over de dijken. Luijks: “Ook hier is het weer echt genieten, onder andere van de vele bootjes, zilverreigers en zelfs een purperreiger. Die zie je in Limburg niet. Hoe goed ik ook keek, de zeearend zag ik helaas niet. De rust en de ruimte bieden je de mogelijkheid je hoofd helemaal leeg te maken of om over bepaalde zaken na te denken. Grappig dat deze route dat dus ook echt met je doet. Een warm aanbevolen onbekende, maar verrassende en veelzijdige wandelparel!”

Lees het volledige verslag van de wandeltocht van Wandelboswachter Ellen op haar website: wandelboswachterellen.nl.