Uit balans, in balans.
Sportclub Genemuiden en HHC speelden het duel voornamelijk aan de linkerzijde van het Genemuider hoofdveld. De afwindse zijde zogezegd. Of die wind er echt mee te maken hebben kunnen we alleen maar vermoeden. Feit is wel dat Sc. Genemuiden in de eerste helft niet bij machte was om ook maar enigszins grip op het, voor de wind spelende, HHC te krijgen. HHC was, en dan vooral in de eerste 20 minuten heer en meester. Sportclub werd vroeg afgejaagd en wist zich daar totaal geen raad mee. Door de druk die HHC op de bal legde kreeg Genemuiden geen tijd en ruimte om aanvallend iets te bedenken. Men verzandde dus al snel in de diepe bal. De ondankbare taak voor Sijmen Jansen om van deze vuurpijlen, die door de wind als aangeschoten vogels uit de lucht ploften, iets positiefs te maken. Tegen de sterke Voshaar en Steggink kreeg de jongste Jansen vooreerst dan ook geen poot aan de grond. De 0-1 van Buitenhuis was dan ook een logisch gevolg van de Hardenberger overheersing. Altunbas ging diep nadat de bal door Genemuiden was ingeleverd, vanaf de rechtervleugel bediende hij de slim lopende Buitenhuis op maat. Bij de eerste paal tikte die simpel binnen.
Ook na de voorsprong ging HHC door op de ingeslagen weg. De kans dat de voorsprong zou worden uitgebreid lag dan ook meer voor de hand dan een tegentreffer van Sportclub. Sportclub bleek voorlopig niet in staat HHC de wind uit de zeilen te nemen. De, te verwachten, tweede treffer viel in de 34e minuut, Buitenhuis tikte de bal, uit een corner van Offringa, bij de 2e paal binnen. Het geluk was enigszins aan zijn zijde doordat Boes, in een poging om te ruimen, vrij hard in aanraking kwam met de paal. Het zou niet de laatste botsing van Boes worden, hij maakte in ieder geval, net als Kocks bij HHC, de rust niet meer mee als basisspeler. Na zijn derde blessurebehandeling rij was hij fysiek op. Freek van de Berg nam de honneurs van hem over, hoewel hij een stap naar achter ging en Brouwer er één naar voren opschoof. Na de 0-2 rechtte Genemuiden langzamerhand de rug, op slag van rust leek Martijn Jansen zich vrij te spelen in het strafschop gebied, hij kon zijn actie niet afmaken omdat hij aangetikt werd. De soms pietluttig leidende Rick de Meyer zag er echter niets in.
De tweede helft speelde zich, zoals al gememoreerd, weer af op het zelfde stuk kunstgras.
Nu was het namelijk Genemuiden dat HHC opjoeg, de eerste helft in spiegelbeeld.
De energie die Genemuiden in het spel legde leek zich uit te betalen nadat Kolk net binnen de zestien over de knie ging bij (de voor spits Altunbas ingevallen) Edwin Starke. Starke had geluk dat de Meyer de bal op de lijn legde en de kaart op zak hield, gezien eerdere gele kaarten een cadeautje. De vrije trap leverde Sportclub niets op, de volgende vrije trap, vier minuten later, wel. Martijn Jansen was onreglementair gestopt. Nu kreeg Rotman wel het juiste gevoel in het leer. Met en fraaie, uitdraaiende, curve liet hij Doornbos kansloos. Sportclub voelde dat er meer in zat, HHC was totaal uit balans net zoals Sportclub in het 1e bedrijf. De jacht op de gelijkmaker was geopend. De eerste kans op die gelijkmaker was voor Sijmen Jansen. Jansen werd op de rand van het 5 meter gebied bediend door Halfwerk. De frêle spits knalde de bal, te gehaast, hoog over. Een paar minuten later knalde, opnieuw, Rotman een vrije trap nipt over. De tijd gleed weg en Sportclub probeerde amechtig een punt (en misschien meer) binnenboord te krijgen. De na rust voor Anne van de Kolk ingevallen Cornelia zag zijn inzet naast het doel van Doornbos glijden. Pas in de 84 minuut leek HHC zich van de druk te kunnen ontdoen. Sportclub paste even in de omschakeling waardoor HHC er gevaarlijk tussen uit kon knijpen. Op de rand van de zestien werd de vrijstaande Offringa aangespeeld. Hij kreeg echter net niet genoeg gram in zijn schot om Flier te verschalken. Na de snelle hervatting van Flier was het zijn collega doelman Doornbos die, door alert uit te komen, Cornelia van scoren af kon houden.
In de 88 minuut kreeg Sportclub toch waar het eigenlijk gezien het spelbeeld van de beide helften recht op had. De voor invaller Starke ingevallen Nijssen werd verrast na een diepe crossbal. Met zijn oog op de opponent voor hem ontging het Nijssen volledig dat Martijn Jansen achter hem langs was geslopen. Met een ultieme poging probeerde hij de bal voor Jansen weg te halen. In plaats van de bal raakte hij vol de borst van Jansen. De Meyer wees gedecideerd naar de stip. Zwaar volgens het oranje kamp, zwaar terecht volgens de groen-witte zijde. Een optelsom? In ieder geval wist Cornelia wel raad met duel vanaf de stip. Doornbos was er nog dichtbij maar de bal had te veel snelheid voor zijn hongerige handen.
De balans was hersteld.