Update Video: SC Genemuiden kampioen hoofdklasse C

De wedstrijd tegen ACV werd gewonnen met 3-0. De ontlading na de wedstrijd was groot.
Volgend jaar dus weer in de Topklasse.

Wedstrijdverslag: Bert van Maastricht

SC Genemuiden neemt weer afscheid van de Hoofdklasse C.

Sportclub is weer opgestapt op de “Heen en Weer”. Een jaar nadat werd ingescheept voor de tocht naar de Hoofdklasse, is het team van de trainers Schrijver en Bos weer op weg naar de overkant, de Topklasse. Vooraf werd gesteld dat de club het favoriet zijn niet schuwde, maar dit echt waarmaken gebeurde alleen in de 1e periode. Nadien was het lang kommer en kwel, het werd werken in de luwte, of nog beter gesteld, in de marge. De Top (ACV) en later (Flevo Boys) leken ver weg. Bijna onopgemerkt sloop Genemuiden weer naderbij, de concurrenten bezweken onder de druk of onder interne strubbelingen. Sportclub stoomde wel door, niet altijd even verzorgd of fraai ogend, ook lang niet altijd effectief, maar we gestaag. Misschien wel juist doordat Genemuiden niet echt voetbalde als een kampioen, bleef de (echte) druk van de buitenwacht weg. Niemand geloofde nog echt in de titel, dit had tot gevolg dat de, anders zo getrouwe, supporters het nu soms ook wel eens lieten afweten. De club leek immers niet echt te zitten wachten op promotie? Schijn die bedroog? Afgelopen week, toen de kansen opeens, hoewel onverwacht, weer reëel in beeld kwamen bleek dat bij Sportclub de belevening niet verloren was gegaan. Het was zorgvuldig, maar zeer vindbaar, opgeborgen. In een week tijd werd de beleving afgestoft en opnieuw opgetuigd. Men was er klaar voor, eerst, de zeer moeilijke, hobbel ACV en dan, in de week daarop, het ultieme duel tegen Flevo Boys. De Emmeloorders zouden thuis toch wel langs DETO komen?

Zaterdagmiddag tegen half drie, de regen stroomt met bakken uit de hemel. Twijfelaars blijven thuis, bij Genemuiden sta je als liefhebber in de regen, een droge schuilplaats met een blik op het veld is voor niet zo velen weggelegd. Je moet wel echt liefhebber zijn (van club of voetbal) om de plensbuien te trotseren.

De kleine 1500 mensen die dit wel deden, kregen geen topduel voorgeschoteld, wel spanning en een geweldige ontknoping. Het duel toonde ook iets van het oude Genemuiden, de wilskracht om zichzelf over een dood punt heen te tillen. Die wilskracht vond de oorsprong in het gemeenschappelijke doel dat opeens weer helder voor de geest verscheen, de Topklasse. Sportclub wilde wel naar die mooie competitie en, als het enigszins mogelijk was, via de titel.

Voor tegenstander ACV was de druk voor de titel al verleden tijd, randzaken etc.(volgens de media) hadden de strijd om de titel in een eerder stadium al de das om gedaan. In de kleine, theoretische, kans, geloofde men zelf niet meer echt. ACV kon dus vrijuit spelen en deed dit dan ook. De eerste mogelijkheid van het duel was dan ook voor de gasten. Robin Mulder zette, met een fraai hakje, Edu de Jonge Rosa in kansrijke positie. De aanvaller kwam niet tot scoren. Niet lang nadien moest De Jonge Rosa zich geblesseerd laten vervangen. Met zijn vertrek verdween er ook snelheid uit het spel van ACV. Na bijna een kwartier voetbal ontstond de eerste kans voor Genemuiden, Patrick Lip bediende Willem Lanjouw maar doelman kreeg hulp van Koos Werkman. Na ruim een kwart duel ontstond er wat echte reuring, Boes had een ACV aanval onderschept en legde de bal achter de Asser defensie, Lanjouw reageerde slim en pikte de bal op en sneed voor Danny Menting langs op weg naar het doel. Tegen de beruchte lijnen aan vloerde Menting de Genemuider spits. Arbiter van Etten kon niets anders dan Menting van het veld zenden. De toegekende vrije trap leverde Genemuiden niets op. Tegen de 10 van ACV kreeg Genemuiden het, deels door eigen schuld, niet makkelijker. ACV ging nog compacter spelen, doordat Genemuiden verzuimde om, de zeeën aan, ruimte op de flanken te benutten, konden de gasten relatief eenvoudig overeind blijven. Ruggensteun voor ACV was ook het optreden van doelman Vos, met enkele voortreffelijke reddingen liet hij Genemuiden zweten. Ook na de thee bleef de jacht van Genemuiden op een treffer aanvankelijk vruchteloos. De Twitter berichten van de andere velden leerden dat Flevo Boys zichzelf in de nesten aan het werken was en dat Harkemase Boys, op dat moment, de beste papieren voor de titel had. Toen het uur bijna vol was greep Schrijver in. Halfwerk en Van der Kolk werd omgeruild voor Martijn Jansen en Jacco Riemens, beiden spelers die kampen met lichamelijke klachten. Jansen zou eigenlijk dit seizoen helemaal niet meer spelen, blessureleed (en pijn) hielden deden hem besluiten rust te nemen. Voor dit ene duel stelde hij zich toch beschikbaar, als was het maar voor een kwartier. Uiteindelijk werden het er het dubbele. De wissels en de afnemende krachten (en scherpte) bij ACV brachten het uiteindelijke feest. Het spel van Sportclub kreeg met de inbreng van Jansen en Riemens een creatieve kwaliteitsimpuls. Het statische spel van Genemuiden kreeg iets meer schwung maar wat bleef was de zwakke eindpass. Het eerste, bevrijdende, doelpunt viel zo’n 20 minuten voor tijd, was echter wel het gevolg van zo’n zwakke eindpass. De voorzet van Jansen bereikte namelijk geen enkele aanvaller. De doorgeschoten bal werd opgepikt door Rotman die meteen, van dertig meter, de bal vernietigend hard in de verre hoek schoof. Twee minuten later was het feest compleet, een vrije trap werd door Lanjouw terug gekaatst op de inkomende Jansen. De invaller schoof de bal, door het zelfde spoor dat Rotman trok, langs doelman Vos. Nog was de koek niet op, Jeffrey de Visscher mocht aanleggen voor de derde, fraaie, treffer. Na het laatste fluitsignaal bleef er niets ander over dan wachten op de verlossende tweets vanaf de ander velden. Het duel in Emmeloord was nog maar in zijn 85e minuut. Zo lang hoefde Genemuiden niet meer te wachten, DETO schoof de derde binnen in Emmeloord, de titel was een feit.

Na het feesten komt de realiteit, is of wordt Genemuiden sterk genoeg om de “heen en weer” volgend seizoen een steiger verder te laten afmeren. De beleidsbepalers zullen er ongetwijfeld hun licht over hebben laten schijnen. Er zal gebouwd moeten worden aan een team dat zich op Topklasseniveau kan meten met de rest en toch, het Sportclubbeleid onderstrepend, een eigen smoel heeft.

Geen lichte taak, alle wijsheid zal aan het eind van de rit op koele cijfers worden beoordeeld.

Wat wordt het: te groot voor het servet en te klein voor het tafellaken?

SC Genemuiden heeft al eerder bewezen dat die eigen smoel wel degelijk van meerwaarde kan zijn.

Klik hier voor de reactie van de trotse voorzitter van SC Genemuiden (Bron: Total SportReport)

Beluister hier de reactie van Tiem Breman (Bron: Total SportReport)

Klik hier voor de foto’s van Benny Breman

Klik hier voor de foto’s van Helmich Lubberts

Reactie: Beluister de reactie van Hans Schrijver; Mike Koenders; Rainier Resokario http://bit.ly/1lVpuqt

Bekijk hier de video van Jan Pol: