SC Genemuiden geeft niet thuis,
Hoek is met 1-2 nog genadig voor zwalkend Sportclub.

Sportclub Genemuiden deed de eigen trouwe aanhang pijn door, in eigen huis, kansloos ten onder te gaan tegen naaste concurrent Hoek. Geen moment toonde Genemuiden aan doordrongen te zijn van de noodzaak drie punten te “scoren”. Dat kon van tegenstander Hoek niet gezegd worden. De fysiek sterke ploeg etaleerde wel die noodzakelijke gedrevenheid om te overleven in de Topklasse. Naast die gedrevenheid en kracht lieten de gasten, bij vlagen, ook gewoon goed voetbal zien. Aan de andere kant toonden ook zij, dat hun plaats in de onderste regionen niet toevallig is. Ook bij Hoek was het aantal zuiver passes niet al te hoog, maar nog altijd vele malen beter dan bij de thuisclub. De basis voor de winst van Hoek lag echter grotendeels in hun duelkracht, bijna geen één op één duel ging verloren. De afvallende bal was immer een prooi voor de Zeeuwen en ook in de lucht gaven ze geen krimp. Deze opsomming bekijkend zou men haast denken met een topteam te maken hebben. De waarheid is echter nog veel harder, Sportclub kon tegen deze degradatieconcurrent niet eens aanhaken. Genemuiden gooit toch niet nu al het bijltje er bij neer?? Er zijn notabene nog 21 punten te verdelen!
De eerste seconden van Sportclub waren nog wel hoopvol geweest, jubilaris Anne van der Kolk( 250 duels voor Genemuiden) kwam goed door en dwong doelman de Jonghe tot actie. Daarna was het vlot over met de thuisclub, binnen enkele minuten toonden de gasten hun bedoelingen en moest Flier tot twee keer toe handelend optreden. De gasten bleven sterker dan de thuisclub, slechts sporadisch perste de thuisclub er een aanval uit, meestal stond Korf aan de basis. Hij was het die vanaf de vleugel de bal voor het doel kreeg, kompanen zocht hij wel maar vond ze nimmer. De Genemuider aanvallers bleven verscholen in het Zeeuwse bolwerk. De gasten daarentegen plaagden de Genemuider defensie met grote regelmaat maar met, vooralsnog, met (net) te weinig precisie. Daar kwam een eind aan toen in de Genemuider defensie de blooperkast weer open ging. Na een uitverdedigende roei vanaf de Zeeuwse schans, kegelden twee Genemuider spelers (Riemens en Van Lente) elkaar, in hun strijd om de bal, ondersteboven. Dit verschafte de gevaarlijkste man van het veld, Guillaume Clinckemaillie, de onverwachte buitenkans om doelman Flier te verschalken. Beheerst schoof hij de bal onder de doelman door.
De voorsprong leidde vooralsnog niet tot grotere daden van de thuisclub, sterker nog, de gasten voelden zich steeds beter thuis in Genemuiden en creëerden zich nog enkele goede mogelijkheden waarbij een afstandsschot op de lat, van Thomas van der Houten, Genemuiden deed bibberen. Na een dik half uur veerde Genemuiden even op toen Anne van der Kolk, na een fraaie pass van Rotman, de bal op de doelman schoot. Niet lang daarna schoot Jacco Riemens de bal op de paal. Zo de thuisclub dan toch nog…? Een kansrijke counter werd door Netjes nipt in de kiem gesmoord, maar zette gelijk weer een streep onder de dadendrang van Genemuiden in de eerste helft.
De hoop dat Genemuiden in de tweede helft uit een ander vaatje zou tappen viel al snel in duigen. Een foutje van Van Lente bleef nog zonder gevolgen. Toen echter Jacco Riemens, in de eigen zestien, zijn been achter uit stak, dook Fabian Wilson er met graagte over heen. Invaller arbiter Wijma (arbiter Schaper hield het in de rust, met een blessure, voor gezien) wees gedecideerd naar de stip. Clinckemaillie liet Flier opnieuw kansloos, de tweede helft was vijf minuten oud.
De gasten lieten zich nadien wat verder inzakken en wachtten de kansen, die in de omschakeling zeker zouden komen, rustig af. De thuisclub moest nu maar een gaatje zien te vinden in de straffe verdediging van de gasten. Sporadisch lukte dit, zo strandde Anne van der Kolk, na één van de betere aanvallen, op de doelman. Ook zag Martijn Jansen de bal, in kansrijke positie, te ver van zijn voet springen, ook nu was de doelman hier alert op. In de 67 minuut gloorde er opeens weer hoop in de Genemuider harten. Een schuiver van Martijn Jansen bleef even te lang uit het zicht van de doelman waardoor deze kansloos werd. De aansluitingstreffer bracht niet het verwachte offensief van de thuisclub. Er kwamen wel wat mogelijkheden maar die ontstonden meer uit toeval dan uit goed voetbal. Korf en, invaller, Visscher leken het dichtst bij een kans te komen. De Zeeuwen gaven niet echt een krimp en doorstonden de rest van het duel eigenlijk moeiteloos. De roep, in de laatste seconden, om een strafschop vanwege vermeend hands was eigenlijk een wanhoopspoging. De Zeeuwse dader ging niet met de hand naar de bal maar had de arm strak langs het lichaam toen de bal, van dichtbij het trof. Soms worden ze zo gegeven, maar dan meestal tegen.

Klik hier voor de foto’s van Benny Breman

Klik hier voor de foto’s van Jannes van den Berg

Klik hier voor de foto’s van Hayder Al Shaboot

Klik hier voor de foto’s Helmich Lubberts

Video : Jan Pol

Nabeschouwing: Sportclub TV