Klik hier voor de foto’s van Helmich Lubberts

 

Sportclub pakt opnieuw koploper Excelsior ’31.

Sportclub Genemuiden gaf zichzelf een verrassend cadeautje in Rijssen, Excelsior ’31 werd er de dupe van. Dat de koploper opnieuw tegen een nederlaag aanliep tegen Genemuiden lag voor een groot deel aan Excelsior zelf. Ondanks dat men, voor driekwart van het duel, een overwicht had kon men dit niet tot uitdrukking brengen in de score.

De koploper begon zeer gedreven aan het duel en pinde Genemuiden, van meet af aan, vast op de eigen helft. Ondanks de grote druk kwam men niet verder dan drie schoten van afstand, doelman Flier lag er niet wakker van. Langzamerhand ontworstelde Sportclub zich van de druk en werd wat gevaarlijker. Het eerste moment dat dit onderstreepte was een zwak schot van Cornelia. Toen er balans leek te zijn in het duel, dacht Leferink dit te kunnen verstoren met een ferme kopbal, de schoonheid van de kopbal ging verloren in de nog fraaiere save van Flier. Zestig tellen later was de balans wel verdwenen, Anne van de Kolk, bediend door Riemens, kreeg en nam de vrijheid om drie man te kakken te zetten en de bal langs Kok te punteren. Excelsior had even moeite met het verwerken van deze tegenslag en had geluk dat Cornelia, enkele minuten later, de bal net achter de kruising in het zijnet schoot.

Het offensiefje van Sportclub bloedde weer even snel dood als het begonnen was. De linies werden weer gesloten en de ruimte naar de voorwaartsen werd te groot. Doordat Genemuiden niet echt kort op de man verdedigde konden de Rijssenaren, bij tijd en wijle, redelijk makkelijk de bal rond laten gaan.

Toch kozen ook zij, te vaak, voor de lange bal op de reuzen voorin. Die manier van voetballen had weinig succes, gevaarlijk werd het pas als Niels ten Hoeve over de grond bereikt kon worden. Bijna altijd was hij aanspeelbaar, hij was het die een groot aandeel had in de gelijkmaker van Leferink. Ten Hoeve werd aangespeeld in de zestien, draaide weg bij Brouwer en ging naar de grond. De goed leidende arbiter Honig wees gedecideerd naar de stip. Het vervolg van Leferink was doeltreffend. Nadien golfde het spel behoorlijk heen en weer zonder nog tot hoogtepunten te komen voor de thee.

De tweede helft gaf een ander beeld dan de eerste, Sportclub dacht niet echt meer aan aanvallen en koesterde het puntje, dat tot dan toe binnen was. Excelsior zocht nadrukkelijk naar meer, Sportclub liet het allemaal op zich afkomen. Aan aanvallen kwam Sportclub niet echt meer toe, een verdienste van Excelsior maar ook het gevolg van het zeer onzorgvuldig zijn in balbezit van Sportclub. Cornelia had de ondankbare taak zijn eilandje te verdedigen tegen drie tegenstander, een onmogelijke en ondankbare taak. Op het middenveld liep Sportclub zich het snot voor de ogen maar het rendement leek nihil. Men kon niet voorkomen dat Excelsior bijna altijd de afvallende bal in bezit kreeg. Excelsior leek ook scherper in de duels. Begon de midweekse polderstrijd zijn tol te eisen? Net nadat de klok het uur had aangetikt leek Excelsior de buit te pakken. De doeltreffende kopbal van John Lubbers kon geen genade vinden in de ogen van Honig, met zijn linkerarm hield hij Flier laag en gaf hij zichzelf de ruimte om te koppen. Een terechte beslissing dus. Terwijl het duel naar het einde sloop, de krachten van Excelsior ook afnamen, vond Sportclub nog ergens wat energie. Opeens was het ook weer oppassen voor Excelsior. De speldenprikjes van Sportclub waren nog niet echt gevaarlijk maar zorgden wel voor wat onrust in het Rijssense kamp.

Met de entree van de extra tijd leek Sportclub het punt veilig te hebben, de druk lag nu meer aan de andere zijde. Na een goede aanval leek Sportclub zelfs recht te hebben op een strafschop toen Martijn Jansen, oog in oog met Kok, naar de grond gedirigeerd werd. Honig durfde het niet aan en liet het spel doorgaan, een hoekschop ten gevolg hebbend. Rotman slingerde het leer voor het doel waarna Cornelia de veren onder de noppen deed en hoog boven iedereen uit de bal in het doel kopte. Tijd voor het herstel kreeg Excelsior niet meer, Honig had de seconden op en blies zijn laatste deuntje van de middag. Het klonk voor Sportclub als een feestmars.