Klik op de foto voor een vergroting
SC Genemuiden verliest in Rijssen. De eindstand werd 5-3. In het begin van de wedstrijd werd doelman Flier uit het veld gestuurd met een rode kaart.
Klik hier voor de foto’s van Helmich Lubberts
Wedstrijdverslag:
Missie Rijssen mislukt,
Excelsior speelt zich veilig ten koste van Genemuiden 5-3.
Het één na laatste duel van het derde topklasseseizoen paste precies in het rijtje van de 28 voorafgaande duels. Geen enkel competitieduel van SC Genemuiden in de Topklasse was tot nu toe echt saai geweest. Zelfs het 0-0 duel tegen Noordwijk kon niet als saai bestempeld worden. In Rijssen ging er nog een schepje boven op, het duel was te vergeleken met het duel uitgevochten tegen HHC in Hardenberg. Wat het duel in Rijssen nog wat spectaculairder maakte is de lading die het duel vooraf al had. Het kon maar zo “er op of er onder” worden voor beide teams. Aan het eind van de lange, meeslepende, voetbalmiddag bleven te punten bij de ploeg die er het meeste recht op had, bij Excelsior ’31. De felicitaties voor het lijfsbehoud gaan dan ook uit naar Excelsior.
De spanning zat er goed op, dat toonden de eerste zenuwachtige balomwentelingen. Die eerste balomwentelingen leverden ook al snel de eerste blessure op. John Lubbers liep tijdens een kopduel een (vermoedelijke) neusbreuk op. De breed zwaaiende arm van Eenkhoorn had, onbedoeld, de schade aangebracht. Door de exit van Lubbers werd Andreas David gekoppeld aan Lanjouw. David zou (voor mij) uitgroeien tot man van de wedstrijd, al zal zijn prestatie voor iedereen onder sneeuwen bij de scoringsdrift van Mahmudov en Wilens. Toch was de prestatie van David essentieel voor het verloop van het duel. Ruim 90 minutenlang wist hij Willem Lanjouw in toom te houden. Telkens werd Lanjouw de mogelijkheid ontnomen om zich doeltreffend uit te leven. Toen die mogelijkheden zich uiteindelijk wel voor deden, was de kracht en het geloof in een score al te ver bij hem weggeëbd.
Het leed om het verlies van Lubbers kantelde al snel om in euforisch gejuich van de Rijssense aanhang. Een diepe bal op Wilens werd door Resokario verlengt op doelman Flier, deze bal kwam op een ongelukkige hoogte en snelheid aan bij de doelman. De verwerking via de borst deed de bal iets te ver van de doelman komen. De doorgelopen Wilens had dit goed ingeschat, het duel om de bal werd door geen van beide gewonnen, de bal stuiterde buiten de zestien maar de aanraking met Flier was genoeg voor de val. De gegeven strafschop was terecht, de uitsluiting voor Flier misschien wat zwaar (maar wel begrijpelijk) de bal stuiterde namelijk na het duel te ver weg om te speken van een doelrijpe kans.
Henniphof loste Flier af ten koste van Eenkhoorn, de strafschop van Andreas David on houdbaar. Na 7 minuten leek de strijd voor Sportclub al gedaan. Toch bleek er meer geloof in het team dan in de getrouwen. De druk op de Rijssense defensie werd opgevoerd en de mogelijkheden leken te komen. David wist echter veel in de kiem te smoren. Na een overtreding op Martijn Jansen liet Van der Scheer in eerste instantie doorspelen, toen echter Lanjouw kansrijk voor Kok verscheen floot hij, tot woede van de Genemuider spelers, alsnog af. De vrije trap leverde, net als de andere dode spelmomenten van Genemuiden deze middag, geen gevaar op.
Niet lang nadien was het weer gelijk in aantal spelers. Na wat duw en trekwerk bij een hoekschop en nog wat verdere onvriendelijkheden handelde Uguz niet zo slim door, bij het teruglopen, Arjan Kolk een tikje tegen het been te geven. En het is zeker niet slim als de arbiter binnen 5 meter staat. De rode kaart leek zwaar maar uit het oogpunt van de arbiter terecht. Dit meevallertje gaf Genemuiden weer meer moed en dadendrang. Het eerste kansje, nadien, voor Genemuiden (De Visscher) leverde een redding op van Kok. De tweede, een herkansing uit een hoekschop werd door Van der Kolk achter Kok getikt. Excelsior leek klaar voor er op en er over. Genemuiden gooide zelf weer roet in het eten, de achilleshiel van Sportclub (de laatste jaren) werd weer blootgelegd. Verdedigend wil het maar niet lukken, blijkbaar heeft het team moeite met de omschakeling. Dat het nooit zo zal worden als bij Bayern München is niet zo erg, toch kan dit wel tot voorbeeld dienen. Te vaak worden de verdedigers van Genemuiden in het hemd gezet, door de tegenstander maar ook door de hulp, die achterwege blijft. De gelijkmaker was amper op het scorebord verwerkt of de voorsprong voor Excelsior was al weer een feit. Boes kreeg de voorzet van invaller Gerritsen, op de achterlijn, er niet uit. De bal werd door hem nog wel licht getoucheerd maar leek toch een makkelijke prooi voor Henniphof. De bal bleek net te hoog voor de doelman, de vingertoppen gaven de bal nu net voldoende lengte om op voet van de geheel vrijstaande Wilens te ploffen, 2-1. Deze tik dreunde behoorlijk na, tijd voor herstel was er niet omdat Mahmudov zich mocht uitleven als een klein kind in een grote ballenbak. Geen strobreed werd hem in de weg gelegd, niet tijdens zijn solo, niet in de combinatie met Wilens en ook niet op zijn weg naar het doelpunt, 3-1.
Excelsior liep op dat moment bijna 1 op 1 in kans en score. De rust brak aan en iedereen voorvoelde dat “het” nog niet gedaan was. De lucht boven de Koerbelt trilde al voordat de 2e helft begon. Het echte spektakel moest nog aanvangen. Excelsior moest dit doen zonder nog één wissel op de bank. Bartels was na 7 minuten Lubbers komen vervangen. Gerritsen was halverwege de vervanger geworden van Siemelink, die een blokduel van Boes verloor doordat hij net iets minder aanhaalde. Gerritsen op zijn beurt werd het slachtoffer van het zware, kleverige kustgrasveld en ging door zijn enkel, hij werd vervangen door Aydin.
De tweede helft begon met een kansje voor Martijn Jansen, Kok was echter alert. De eerste de best mogelijkheid aan de ander kant werd wel benut. Mahmudov soleerde ongehinderd naar de achterlijn daar verraste hij Netjes en Henniphof met een uithaal in de korte hoek, 4-1 en nog was er nog geen zekerheid te bespeuren bij Excelsior. Genemuiden is niet maar zo verslagen, dat bleek. Met nog een half uur op de klok was het Martijn Jansen die de stand, na een mooie aanval, op 4-2 bracht. Direct hierop kreeg Genemuiden twee 100% kansen in één aanval, eerst voor Lanjouw, de rebound was voor Jansen. De bal kregen ze niet achter Kok. Aan de andere kant kogelde Mahmudov de bal op de lat.
In de 72 minuut leek Genemuiden Excelsior groggy te gaan spelen, Siebren Visscher (ingevallen voor Kolk) werd vrijgespeeld in de zestien en schoof de bal langs doelman Kok. Excelsior trainer Van Dijkhuizen sloeg de handen voor de ogen, hij zag het duel uit zijn handen glippen. Enkele van zijn spelers vertoonden al verschijnselen van kramp en hij had geen mogelijkheden meer om in te grijpen. De thuisploeg hield echter stand, met hulp van Genemuiden, dat wel. De stand op het scorebord was nog niet eens veranderd of de marge lag al weer op 2. Slechts vier spelers hadden de bal beroerd, Wilens was de doeltreffende laatste. Niemand bij Genemuiden voelde zich blijkbaar geroepen om na het doelpunt van Visscher verdedigend te denken. De diepe bal op invaller Aydin, die mocht ongehinderd verlengen op de geheel vrijstaande Wilens. Het aanspeelpunt van Excelsior vond een geheel vrij veld voor zich en klopt simpel Henniphof, 5-3. Nog lekende kansen voor Sportclub niet verkeken, met nog een dik kwartier te gaan en de op hun benen wankelende Rijssenaren leken de mogelijkheden toch nog voor het grijpen. Het kwam er niet meer van, optisch leken de Genemuidenaren misschien fitter de werkelijkheid was anders. Naast de vermoeide benen zal bij Genemuiden ook de vermoeide geest mee hebben gespeeld. Je vol overgave naar een doelpunt knokken en binnen enkele seconde, in een apatisch moment, jezelf weer in de benen schieten, dit dreunt door. Natuurlijk kreeg Genemuiden nog mogelijkheden, het venijn zat er niet meer. De grootste kans in het restant was niet voor Genemuiden maar voor Excelsior. Anne van der Kolk vergaloppeerde zich, randje eigen zestien, aan Wilens. De spits ontfutselde Van der Kolk de bal en zette Henniphof op het verkeerde been, hij besloot echter met een schot op de paal. Het slot akkoord was voor doelman Kok, met een knappe reflex tikte hij een schot van Martijn Jansen uit de hoek.
Excelsior kon feestvieren, Genemuiden kan de wonden likken en zich focussen op het duel met HHC.
Eén duel van de waarheid is verloren, de echte slag moet nog gestreden worden. Het is te hopen voor Genemuiden dat het seizoen nog even duurt. Zelf eerst winnen ,dan verder zien.
Excelsior ’31 – SC Genemuiden 5-3 (3-1).
Score verloop:
7. Andreas David 1-0, 38. Anne van der Kolk 1-1, 40. Robert Wilens 2-1, 45+3. Denis Mahmudov 3-1, 55. Denis Mahmudov 4-1, 61. Martijn Jansen 4-2, 73. Siebren Visscher 4-3, 73. Robert Wilens 5-3.
Toeschouwers: 2000
Scheidsrechter: B. van der Scheer
Gele kaart: 18. Maurice Bartelds (Excelsior ’31), 90+2 Martijn Jansen (SC Genemuiden).
Rode kaart: 7. Albert Flier (SC Genemuiden), 20. Cenk Uguz (Excelsior ’31)
Opstelling Excelsior ’31: Arjan Kok, Kevin Siemelink (38. Patrick Gerritsen)(40. Marco Aydin), John Lubbers (5.Maurice Bartelds), Andreas David, Jan Borghuis, Amanuel Isa, Cenk Uguz, Nick Davina, Gerald ten Hove, Robert Wilens, Denis Mahmudov.
Opstelling Sportclub Genemuiden: Albert Flier , Arjen Netjes, Rainier Resokario, Arjan Kolk (56. Siebren Visscher) , Erik Rotman, Robert Boes (72. Herman van Dijk), Jeffrey de Visscher, Anne van der Kolk, Willem Lanjouw, Martijn Jansen, Sijmon Eenkhoorn, (7. Herwin Henniphof).
